Περίληψη: Οι ερευνητές αποκαλύπτουν πώς τα κυμαινόμενα συναισθήματα που προκαλούνται από τη μουσική βοηθούν στη διαμόρφωση ξεχωριστών, διαρκών αναμνήσεων.
Χρησιμοποιώντας μουσική για να χειραγωγήσουν τα συναισθήματα των εθελοντών κατά τη διάρκεια των εργασιών, διαπίστωσαν ότι οι συναισθηματικές αλλαγές δημιουργούσαν όρια μεταξύ των αναμνήσεων, καθιστώντας τις πιο εύκολο να τις θυμούνται.
Αυτή η ανακάλυψη έχει θεραπευτικές δυνατότητες για καταστάσεις όπως η διαταραχή μετατραυματικού στρες και η κατάθλιψη. Η δύναμη της μουσικής να προκαλεί συναισθήματα μπορεί να βελτιώσει την οργάνωση της μνήμης, με τα θετικά συναισθήματα να βοηθούν την ενσωμάτωση της μνήμης.
Αυτή η έρευνα προσφέρει πληροφορίες για το πώς η συναισθηματικά δυναμική μουσική μπορεί να αντιμετωπίσει άμεσα προβλήματα μνήμης, ωφελώντας όσους υποφέρουν από διαταραχές όπως η διαταραχή μετατραυματικού στρες.
Βασικές πτυχές:
- Ο συναισθηματικός αντίκτυπος της μουσικής βοηθά στη δημιουργία ξεχωριστών και αξέχαστων αναμνήσεων δημιουργώντας όρια μεταξύ των επεισοδίων.
- Η ώθηση και η έλξη μεταξύ της ενσωμάτωσης και του διαχωρισμού των αναμνήσεων είναι ζωτικής σημασίας για το σχηματισμό και την οργάνωση της μνήμης.
- Οι θετικές συναισθηματικές αλλαγές, ειδικά σε έντονα θετικά συναισθήματα, μπορούν να συνδυάσουν διαφορετικά στοιχεία μιας εμπειρίας στη μνήμη.
Πηγή: UCLA
Ο χρόνος περνά σε μια συνεχή ροή, ωστόσο οι αναμνήσεις μας χωρίζονται σε ξεχωριστά επεισόδια, τα οποία γίνονται όλα μέρος της προσωπικής μας αφήγησης.
Το πώς τα συναισθήματα διαμορφώνουν αυτή τη διαδικασία σχηματισμού μνήμης είναι ένα μυστήριο που η επιστήμη μόλις πρόσφατα άρχισε να ξετυλίγει. Η τελευταία ένδειξη προέρχεται από ψυχολόγους του UCLA, οι οποίοι ανακάλυψαν ότι τα κυμαινόμενα συναισθήματα που προκαλούνται από τη μουσική βοηθούν στη δημιουργία ξεχωριστών και διαρκών αναμνήσεων.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Επικοινωνίες με τη φύση, χρησιμοποίησε μουσική για να χειραγωγήσει τα συναισθήματα των εθελοντών καθώς εκτελούσαν απλές εργασίες σε έναν υπολογιστή. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η δυναμική των συναισθημάτων των ανθρώπων διαμόρφωσε τις κατά τα άλλα ουδέτερες εμπειρίες σε αξιομνημόνευτα γεγονότα.
«Οι αλλαγές στα συναισθήματα που προκαλούνται από τη μουσική δημιούργησαν όρια μεταξύ των επεισοδίων που διευκόλυνε τους ανθρώπους να θυμούνται τι είχαν δει και πότε το είχαν δει», είπε ο κύριος συγγραφέας Mason McClay, διδακτορικός φοιτητής ψυχολογίας στο UCLA. «Πιστεύουμε ότι αυτή η ανακάλυψη έχει μεγάλη θεραπευτική υπόσχεση για να βοηθήσει άτομα με διαταραχή μετατραυματικού στρες και κατάθλιψη».
Καθώς περνά ο καιρός, οι άνθρωποι πρέπει να ομαδοποιούν πληροφορίες, καθώς υπάρχουν πάρα πολλά να θυμούνται (και όχι όλα χρήσιμα). Δύο διαδικασίες φαίνεται να εμπλέκονται στη μετατροπή των εμπειριών σε αναμνήσεις με την πάροδο του χρόνου: η πρώτη ενσωματώνει τις αναμνήσεις μας, τις συμπιέζει και τις συνδέει σε εξατομικευμένα επεισόδια. το άλλο διευρύνεται και διαχωρίζει κάθε ανάμνηση καθώς η εμπειρία υποχωρεί στο παρελθόν.
Υπάρχει μια συνεχής διελκυστίνδα μεταξύ της ενσωμάτωσης των αναμνήσεων και του διαχωρισμού τους, και αυτό το σπρώξιμο και το τράβηγμα είναι που βοηθά στο σχηματισμό ξεχωριστών αναμνήσεων. Αυτή η ευέλικτη διαδικασία βοηθά ένα άτομο να κατανοήσει και να βρει νόημα στις εμπειρίες του, καθώς και να διατηρήσει πληροφορίες.
«Είναι σαν να βάζεις πράγματα σε κουτιά για μακροχρόνια αποθήκευση», είπε ο αντίστοιχος συγγραφέας David Clewett, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο UCLA.
«Όταν χρειάζεται να ανακτήσουμε πληροφορίες, ανοίγουμε το πλαίσιο που τις περιέχει. Αυτό που δείχνει αυτή η έρευνα είναι ότι τα συναισθήματα φαίνεται να είναι ένα αποτελεσματικό εργαλείο για να κάνεις αυτόν τον τύπο οργάνωσης και να κάνεις τις αναμνήσεις πιο προσιτές».
Ένα παρόμοιο αποτέλεσμα μπορεί να εξηγήσει γιατί το «Eras Tour» της Taylor Swift ήταν τόσο αποτελεσματικό στη δημιουργία ζωντανών και διαρκών αναμνήσεων: η συναυλία της περιέχει σημαντικά κεφάλαια που μπορούν να ανοίξουν και να κλείσουν για να ξαναζήσουν έντονα συναισθηματικές εμπειρίες.
Ο McClay και ο Clewett, μαζί με τον Matthew Sachs του Πανεπιστημίου Columbia, προσέλαβαν συνθέτες για να δημιουργήσουν μουσική ειδικά σχεδιασμένη για να προκαλεί χαρούμενα, ανήσυχα, λυπημένα ή ήρεμα συναισθήματα ποικίλης έντασης.
Οι συμμετέχοντες στη μελέτη άκουγαν μουσική ενώ φαντάζονταν μια αφήγηση που συνοδεύει μια σειρά από ουδέτερες εικόνες σε μια οθόνη υπολογιστή, όπως μια φέτα καρπούζι, ένα πορτοφόλι ή μια μπάλα ποδοσφαίρου. Χρησιμοποίησαν επίσης το ποντίκι του υπολογιστή για να παρακολουθούν τις αλλαγές στα συναισθήματά τους από στιγμή σε στιγμή σε ένα νέο εργαλείο που αναπτύχθηκε για την παρακολούθηση των συναισθηματικών αντιδράσεων στη μουσική.
Στη συνέχεια, αφού εκτέλεσαν μια εργασία που αποσπά την προσοχή, στους συμμετέχοντες έδειξαν ξανά ζεύγη εικόνων με τυχαία σειρά. Για κάθε ζευγάρι, ρωτήθηκαν ποια εικόνα είδαν πρώτη και μετά πόσο πίσω στο χρόνο ένιωσαν ότι είδαν τα δύο αντικείμενα.
Ζεύγη αντικειμένων που οι συμμετέχοντες είχαν δει αμέσως πριν και μετά από μια αλλαγή στη συναισθηματική κατάσταση –είτε υψηλής, χαμηλής ή μέσης έντασης– θυμήθηκαν ότι εμφανίζονταν σε μεγαλύτερη απόσταση μεταξύ τους στο χρόνο από εικόνες που δεν κάλυπταν μια συναισθηματική αλλαγή.
Οι συμμετέχοντες είχαν επίσης χειρότερη μνήμη για τη σειρά των αντικειμένων που περιλάμβαναν συναισθηματικές αλλαγές σε σύγκριση με αντικείμενα που έβλεπαν ενώ βρίσκονταν σε πιο σταθερή συναισθηματική κατάσταση. Αυτά τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι μια αλλαγή στο συναίσθημα που προκύπτει από την ακρόαση μουσικής διώχνει νέες αναμνήσεις.
«Αυτό μας λέει ότι έντονες στιγμές συναισθηματικής αλλαγής και σασπένς, όπως οι μουσικές φράσεις στο «Bohemian Rhapsody» των Queen, μπορεί να θυμόμαστε ότι διαρκούν περισσότερο από λιγότερο συναισθηματικές εμπειρίες παρόμοιας διάρκειας», είπε ο McClay. «Μουσικοί και συνθέτες που συνδυάζουν συναισθηματικά γεγονότα για να πουν μια ιστορία θα μπορούσαν να εμποτίσουν τις αναμνήσεις μας με μια πλούσια χρονική δομή και μια μεγαλύτερη αίσθηση του χρόνου».
Η κατεύθυνση της συναισθηματικής αλλαγής ήταν επίσης σημαντική. Η ενσωμάτωση της μνήμης ήταν καλύτερη –δηλαδή, οι μνήμες των διαδοχικών στοιχείων έμοιαζαν πιο κοντά στο χρόνο και οι συμμετέχοντες ήταν καλύτεροι στο να θυμούνται τη σειρά τους– όταν η στροφή ήταν προς πιο θετικά συναισθήματα. Από την άλλη πλευρά, μια στροφή προς πιο αρνητικά συναισθήματα (από πιο ήρεμα σε πιο λυπημένα, για παράδειγμα) έτεινε να διαχωρίζει και να διευρύνει τη νοητική απόσταση μεταξύ των νέων αναμνήσεων.
Οι συμμετέχοντες πήραν επίσης συνέντευξη την επόμενη μέρα για να αξιολογήσουν τη μακροπρόθεσμη μνήμη τους και έδειξαν καλύτερη μνήμη για αντικείμενα και στιγμές που άλλαζαν τα συναισθήματά τους, ειδικά αν βίωναν έντονα θετικά συναισθήματα. Αυτό υποδηλώνει ότι το αίσθημα πιο θετικό και ενεργητικό μπορεί να συνδυάσει διαφορετικά στοιχεία μιας εμπειρίας στη μνήμη.
Ο Sachs υπογράμμισε τη χρησιμότητα της μουσικής ως τεχνικής παρέμβασης.
«Οι περισσότερες μουσικές θεραπείες για διαταραχές βασίζονται στο γεγονός ότι η ακρόαση μουσικής μπορεί να βοηθήσει τους ασθενείς να χαλαρώσουν ή να βιώσουν ευχαρίστηση, γεγονός που μειώνει τα αρνητικά συναισθηματικά συμπτώματα», είπε.
«Τα οφέλη από την ακρόαση μουσικής σε αυτές τις περιπτώσεις είναι επομένως δευτερεύοντα και έμμεσα. Εδώ, προτείνουμε έναν πιθανό μηχανισμό με τον οποίο η συναισθηματικά δυναμική μουσική μπορεί να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει άμεσα τα προβλήματα μνήμης που χαρακτηρίζουν τέτοιες διαταραχές».
Ο Clewett είπε ότι αυτά τα ευρήματα θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να επανενσωματώσουν τις αναμνήσεις που προκάλεσαν το PTSD τους.
«Εάν οι τραυματικές αναμνήσεις δεν αποθηκευτούν σωστά, το περιεχόμενό τους θα χυθεί όταν ανοίξει η πόρτα της ντουλάπας, συχνά χωρίς προειδοποίηση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα συνηθισμένα γεγονότα, όπως τα πυροτεχνήματα, μπορούν να προκαλέσουν αναδρομές τραυματικών εμπειριών, όπως η επιβίωση από βόμβα ή πυροβολισμό», είπε.
“Πιστεύουμε ότι μπορούμε να εκμεταλλευτούμε θετικά συναισθήματα, πιθανώς χρησιμοποιώντας μουσική, για να βοηθήσουμε τα άτομα με PTSD να βάλουν αυτή την αρχική μνήμη σε ένα κουτί και να την επανενσωματώσουν, έτσι ώστε τα αρνητικά συναισθήματα να μην διαχυθούν στις ζωές όλων μας”.
Χρηματοδότηση: Η έρευνα υποστηρίχθηκε από το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών, το UCLA και το Πανεπιστήμιο Κολούμπια.
Σχετικά με αυτά τα νέα σχετικά με την έρευνα για τη μουσική και τη μνήμη
Συγγραφέας: Χόλι Όμπερ
Πηγή: UCLA
Επικοινωνία: Holly Ober – UCLA
Εικόνα: Είσοδος εικόνας στο Neuroscience News
Πρωτότυπη έρευνα: Ελεύθερη πρόσβαση.
«Οι δυναμικές συναισθηματικές καταστάσεις διαμορφώνουν την επεισοδιακή δομή της μνήμης» από τους Mason McClay et al. Επικοινωνίες με τη φύση
Αφηρημένη
Οι δυναμικές συναισθηματικές καταστάσεις διαμορφώνουν την επεισοδιακή δομή της μνήμης
Τα ανθρώπινα συναισθήματα κυμαίνονται με την πάροδο του χρόνου. Ωστόσο, δεν είναι σαφές πώς αυτές οι μεταβαλλόμενες συναισθηματικές καταστάσεις επηρεάζουν την οργάνωση της επεισοδιακής μνήμης. Εδώ εξετάζουμε πώς η συναισθηματική δυναμική μετατρέπει τις εμπειρίες σε αξιομνημόνευτα γεγονότα.
Χρησιμοποιώντας εξατομικευμένα μουσικά κομμάτια και ένα δυναμικό εργαλείο παρακολούθησης συναισθημάτων για την πρόκληση και τη μέτρηση των χρονικών διακυμάνσεων στο αισθητό σθένος και τη διέγερση, τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι η μνήμη οργανώνεται γύρω από συναισθηματικές καταστάσεις.
Κατά την ακρόαση μουσικής, οι διακυμάνσεις μεταξύ διαφορετικών συναισθηματικών σθένεων επηρεάζουν τη χρονική διαδικασία κωδικοποίησης προς την ενσωμάτωση ή τον διαχωρισμό της μνήμης. Ενώ μια μεγάλη μετατόπιση απόλυτου ή αρνητικού σθένους βοηθά στην τμηματοποίηση των αναμνήσεων σε επεισόδια, μια θετική συναισθηματική μετατόπιση συνδέει τις διαδοχικές αναπαραστάσεις μεταξύ τους.
Τόσο οι διακριτές όσο και οι δυναμικές αλλαγές στο σθένος και τη διέγερση που προκαλείται από τη μουσική ενισχύουν επίσης τη μνήμη καθυστερημένων αντικειμένων και τη χρονική πηγή για ταυτόχρονα ουδέτερα αντικείμενα, σηματοδοτώντας την έναρξη νέων συναισθηματικών γεγονότων.
Αυτά τα ευρήματα συνάδουν με την ιδέα ότι η άνοδος και η πτώση των συναισθημάτων μπορούν να σμιλεύσουν τις εξελισσόμενες εμπειρίες σε αναμνήσεις σημαντικών γεγονότων.